De Waal moet in de bocht tussen Nijmegen en Lent door een smal winterbed. Het winterbed is hier plaatselijk maar 350 meter breed. Elders is dat gemiddeld 1.000 meter. De situatie ter plaatse is dus goed te vergelijken met een flessenhals. Om hogere afvoeren mogelijk te maken, moet de rivier juist op deze locatie meer ruimte krijgen.
Voor het aanleggen van de geulen wordt zand en klei weg gegraven en daardoor verliezen de pijlers van de spoorbrug hun stevigheid. Een aantal pijlers van de brug staat straks in de hoogwatergeulen. Bij belasting zou de spoorbrug dan zomaar kunnen instorten. Om de pijlers te verstevigen stort Van Hattum en Blankevoort beton rond brugpijlers in de Waal bij Nijmegen om te voorkomen dat de spoorbrug instort.
De pijler wordt ingepakt in een 1,5 meter dikke diepwand rondom, op zo'n 8 meter uit het hart van de pijlers. Zo ontstaan eilanden met een breedte van 16 en een lengte van 40 meter rondom de drie pijlers. De wanden reiken tot 22 meter diepte. Bovenop komt weer een betonnen deksel.
